In dit fascinerende kunstwerk zijn wij getuige van de rauwe schoonheid van de natuur verweven met de inspanning van de mens. De dominante figuur is een wit paard, robuust en majestueus, dat over de vers geploegde grond loopt; zijn krachtige vorm straalt een gevoel van adel en kracht uit. Naast hem staat een man, gekleed in gedempte tinten, die bijna als een schaduw lijkt tegen het levendige landschap. Deze man, met zijn rug iets gedraaid, belichaamt de veerkrachtige geest van het agrarische leven. De kronkelige lijnen en gedurfde penseelstreken creëren een ritme dat weerklinkt met de beweging van zowel het paard als de man, waardoor wij ons deel voelen van deze werkende scene.

Munch gebruikt een rijke kleurenpalet, dat de aardse rode en bruine tinten van de omgeploegde velden mengt met de zachte groene en blauwe kleuren van de achtergrond. Dit verankert de figuren niet alleen in hun werk, maar geeft het stuk ook een dromerige kwaliteit. De lucht daarboven is een netwerk van pastelkleuren, wat de vroege uren van de dageraad of de late namiddag suggereert, en de verbinding met de tijd en de cycli van de natuur versterkt. De emotionele impact is hier voelbaar: er is een zware kameraadschap tussen mens en beest, die thema's van arbeid, toewijding en de cyclische aard van leven en dood reflecteert. Historisch gezien was deze periode getuige van de samensmelting van traditionele landbouwpraktijken met de opkomende moderniteit van de twintigste eeuw, waardoor dit werk niet alleen een weergave van het landleven is, maar ook een dialoog met de veranderingen die door de maatschappij gaan.