Bu etkileyici eserde, doğanın ham güzelliği, insan emeğiyle iç içe geçmiş bir şekilde karşımıza çıkıyor. Dominant figür, taze sürülmüş toprağın üzerinde ilerleyen, güçlü ve görkemli bir beyaz attır; bu güçlü biçim, bir soyluluk ve güç hissi yaratıyor. Yanında, donuk tonlarda giyinmiş bir adam, canlı manzaranın arka planında neredeyse bir gölge gibi görünüyor. Bu adam, hafifçe geri dönerek, tarımsal yaşamın dayanıklı ruhunu yansıtıyor. Kullanılan dalgalı çizgiler ve cesur fırça darbeleri, hem atın hem de adamın hareketleriyle yankılanan bir ritim oluşturuyor, bize bu çalışma sahnesinin bir parçasıymışız gibi hissettiriyor.

Munch, sürülen tarlaların toprak kırmızısı ve kahverengini, arka plandaki yumuşak yeşil ve mavi ile bir araya getiren zengin bir renk paleti kullanıyor. Bu, figürleri çalışmalarına köklendirirken, esere rüya gibi bir kalite de katıyor. Üstteki gökyüzü, pastel renklerin bir ağıyla dolu, sabahın ilk saatlerini ya da akşamın geç saatlerini işaret ediyor; doğal döngüler ve zaman ile bağlantıyı güçlendiriyor. Buradaki duygusal etkiler belirgindir: insan ve hayvan arasında sıkı bir dostluk var, emek, özveri ve yaşam ve ölümün döngüsel doğasına dair temaları yansıtıyor. Tarihsel olarak, bu dönem, geleneksel tarım uygulamalarıyla 20. yüzyılın yeni modernliği arasında bir birleşim görmüştür ve bu eser sadece kırsal yaşamın bir temsili değil; aynı zamanda toplumda meydana gelen değişimlerle bir diyalogdur.