De grootsheid van de kathedraal overweldigt; torenhoge bogen en enorme pilaren rijzen op naar een hemel vol licht. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de schaal en de plechtigheid van de ruimte vast en trekt de blik diep in het hart ervan. Op de voorgrond is een verhoogde preekstoel, bedekt met rijke rode stof, het middelpunt, waar een figuur, geëtst tegen het licht, een preek lijkt te houden.

De compositie gebruikt een sterk gevoel voor perspectief; lijnen convergeren en creëren een verdwijnpunt dat de kijker in het kunstwerk trekt en een gevoel van eerbied en contemplatie oproept. Het gedempte kleurenpalet, gedomineerd door warme, aardse tinten, draagt bij aan de sfeer van stille contemplatie, die wordt versterkt door het zachte, diffuse licht dat uit onzichtbare bronnen lijkt te komen. Het creëert een gevoel van diepte en ruimte en voegt drama toe aan de scène. Beneden zijn de gelovigen verzameld. Het contrast tussen licht en schaduw, dat een kenmerk is van de stijl van de kunstenaar, onderstreept het heilige karakter van de omgeving.