Dit uitgestrekte rivierenlandschap vangt een vredig pastorale scène waarin herders hun vee naar het kalme water leiden om te drinken. De compositie leidt het oog langs de kronkelende rivier, beginnend op de voorgrond waar twee figuren — één die lijkt uit te rusten en één die staat — stilletjes bij het water zijn. De rivier buigt zich sierlijk en weerspiegelt het zachte licht en de weelderige bomen die het tafereel aan beide zijden omlijsten, waardoor een harmonieuze natuurlijke omgeving ontstaat. De delicate penseelvoering van de kunstenaar is terug te zien in het gedetailleerde loof en de zachte, aardsgekleurde tinten van elke koe, die contrasteren met het koele, gedempte palet van blauwen, groenen en bruinen. De lucht is bedekt met zachte wolken die verlicht worden door warm licht bij zonsopgang of zonsondergang, wat het werk een vredige, bijna nostalgische sfeer geeft.

De scène heeft een lyrische kwaliteit, het is alsof de tijd hier vertraagt en nodigt de kijker uit om te luisteren — naar het ritselen van de bladeren, de stille momenten gedeeld tussen herders en hun dieren, en het zachte gespetter van water tegen de oever. Het gebruik van licht en schaduw vormt de natuurlijke vormen elegant, verhoogt de diepte en sfeer, terwijl een tedere, intieme stemming behouden blijft. Geschapen in een tijdperk waarin het plattelandsleven werd geromantiseerd, eert dit werk de eeuwige ritmes van natuur en menselijke interactie en herinnert het ons aan de eenvoudige en blijvende verbondenheden die geworteld zijn in het landschap zelf.