Dit indringende werk toont een serene lentedag in het Hibiya Park, subtiel ingebed in het stedelijke landschap. Het perspectief leidt ons over een kronkelig tuinpad omzoomd door weelderige bloeiende struiken in tinten van karmozijnrood, wit en paars, die lijken te pulseren met de zachte ontluiking van de lente. Twee figuren—een vrouw en een kind—lopen hand in hand, gekleed in traditioneel Japanse patronen, gezien van achteren, waardoor ze ons uitnodigen om hun rustige wandeling te volgen. Op de achtergrond rijst de kloktoren van een majestueus gebouw op tegen een zachte pastelhemel, natuurlijk omlijst door donkergroene bladeren aan de randen van het werk, waardoor de blik wordt gericht op de harmonie tussen architectuur en natuur.

Uitgevoerd in de kenmerkende houtsnedetechniek van Hasui Kawase, toont het werk een meesterlijke combinatie van fijne lijnen en zachte kleurgradaties, met een sober kleurenpalet dat het ochtendlicht oproept. De compositie balanceert de hoekige soliditeit van de kloktoren met de organische zachtheid van bomen en bloemen, wat een meditatief contrast oplevert. Emotioneel ademt het rust en nostalgie, en nodigt het uit tot reflectie op de vergankelijke schoonheid van alledaagse momenten. Gemaakt in 1936, in een periode van modernisering en traditie in Japan, is het een belangrijk voorbeeld van de shin-hanga-beweging.