Het kunstwerk transporteert me naar de Venetiaanse lagune, een plek waar de omhelzing van de zon het water schildert met glinsterende tinten. De compositie is eenvoudig maar effectief: een uitgestrekte watermassa, die de lucht weerspiegelt, en geaccentueerd door de sierlijke silhouetten van vissersboten. De techniek van de kunstenaar lijkt vloeiend, bijna etherisch; de penseelstreken lijken te dansen met het licht, waarbij de steeds veranderende eigenschappen worden vastgelegd. Het kleurenpalet is subtiel; voornamelijk bestaande uit zachte, gedempte tonen. Het algehele effect is er een van rust; een moment opgeschort in de tijd.

Bij nadere beschouwing kan men de details waarderen: de zachte rimpelingen op het water, de zeilen van de boten die de bries vangen en de verre stad, nauwelijks zichtbaar aan de horizon. Dit stuk spreekt over de schoonheid van het dagelijks leven. De vaardigheid van de kunstenaar om de essentie van een plek vast te leggen, het oproepen van het licht en de sfeer, is wat het werk zo overtuigend maakt. Dit kunstwerk belichaamt de geest van de plek en brengt de toeschouwer naar het hart van Venetië.