Deze intieme landelijke scène vangt de eenvoudige schoonheid van een veld onder een uitgestrekte, lichtblauwe lucht met witte wolken. De compositie richt zich op een eenzame figuur die een ploeg bestuurt die door een wit paard wordt getrokken, een tedere ode aan het werk en het ritme van het agrarische leven. Op de voorgrond zijn donkere, getextureerde voren te zien die contrasteren met de zachtere groene en okerkleurige tinten van het middengebied. Bomen omringen het veld links en rechts, hun bladeren geschilderd met een delicate, bijna impressionistische toets die de grens tussen vorm en sfeer vervaagt.

Het kleurenpalet is ingetogen maar evocatief, met gedempte groenen, bruin en zachte blauwtinten die een rustige ochtend- of avondlicht suggereren. De penseelstreken zijn los maar doelbewust, met subtiele lagen die diepte en de zachte golvingen van het land overbrengen. De scène straalt een vredige, bijna meditatieve sfeer uit; je kunt je het ritme van de hoeven van het paard en de ploeg die over de aarde schraapt voorstellen, het zachte geritsel van bladeren en de koele lucht die doordrenkt is met de geur van aarde en planten. Historisch gezien weerspiegelt dit werk de belangstelling in de 19e eeuw voor het plattelandsleven en de waardigheid van handarbeid, waarbij het met tedere realisme de verbinding tussen mens en natuur vastlegt en de impressionistische focus op licht en alledaagse momenten aankondigt.