De scène ontvouwt zich met dramatische intensiteit; een stormachtige hemel overheerst, wervelend met tinten grijs en bruin, en vormt een achtergrond voor het goddelijke drama. In het midden stijgt Juno, gehuld in vloeiende rode gewaden, door de wolken op, haar houding brengt een mengeling van woede en vastberadenheid over. Haar vorm straalt, benadrukt door de omringende duisternis, haar arm geheven in een gebaar van bevel. Beneden is de sterfelijke wereld in beroering. Figuren worstelen tegen de beukende golven, hun lichamen verdraaid van pijn en angst. Een gespierde figuur, waarschijnlijk Neptunus, staat op een rotsachtige kust en gebaart met autoriteit, misschien in een poging de chaos te beheersen. Het bekwame gebruik van licht en schaduw door de kunstenaar creëert een gevoel van diepte en dynamiek, waardoor de blik van de kijker naar het hart van het verhaal wordt getrokken. De kleuren zijn rijk en gedurfd, met rood en blauw die een krachtig contrast creëren.