Scena rozwija się z dramatyczną intensywnością; burzliwe niebo dominuje, wirując odcieniami szarości i brązu, tworząc tło dla boskiego dramatu. W centrum Juno, odziana w powiewające czerwone szaty, wznosi się w chmury, jej postawa wyraża mieszankę gniewu i determinacji. Jej forma promieniuje, podkreślona otaczającym mrokiem, jej ramię uniesione w geście rozkazu. Poniżej świat śmiertelników jest w zamieszaniu. Postacie walczą z rozbijającymi się falami, ich ciała wykrzywione przez agonię i strach. Muskularna postać, prawdopodobnie Neptun, stoi na skalistym brzegu, gestykulując z autorytetem, być może próbując kontrolować chaos. Umiejętne użycie światła i cienia przez artystę tworzy poczucie głębi i dynamizmu, przyciągając wzrok widza do serca narracji. Kolory są bogate i odważne, a czerwienie i błękity tworzą mocny kontrast.