Dit schilderij dompelt de toeschouwer onder in een zachte landelijke scène waar appelbomen weelderig en overvloedig staan, hun bladeren weergegeven in een levendig mozaïek van groen en zonlichtaccenten. De levendige penseelstreken, kenmerkend voor het impressionisme, creëren een fonkelende textuur die het vluchtige licht vastlegt dat door het gebladerte filtert. Op de achtergrond zijn twee vrouwen te zien die op het land werken, hun figuren bescheiden maar levendig, wat wijst op een harmonieuze interactie tussen mens en natuur. De compositie leidt het oog langs de rijen bomen en graspartijen en nodigt uit tot een rustige wandeling door deze serene boomgaard.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door frisse groentinten en zachte aardetinten, afgewisseld met delicate roze tinten van gevallen bloemen of gras, die de frisheid van de lente of het vroege zomer oproepen. De losse maar bewuste penseelvoering van de kunstenaar blaast leven in het landschap, waarbij zowel beweging als kalmte wordt overgebracht. Er is een gevoel van vredig werk en pastorale schoonheid, een moment gevangen in de tijd dat het plattelandsleven viert. Geschilderd in 1895 weerspiegelt dit werk de rijpe impressionistische stijl van de kunstenaar, die naturalisme combineert met een poëtische sfeer die emotioneel en visueel resoneert.