Obraz uchwytuje ulotne widowisko nad wodą, namalowane luźnymi, impresjonistycznymi pociągnięciami pędzla, które przywołują senne skojarzenia. Kompozycja skupia się na sylwetkach żaglowców, których maszty sięgają w stronę zmierzchowego nieba, przerywanego subtelnym błyskiem fajerwerków. Paleta kolorów to stonowane odcienie niebieskiego i szarości, wzbogacone ciepłym blaskiem złotych iskier fajerwerków. Odbicia migoczą na wodzie, zniekształcone i płynne, tworząc poczucie cichego ruchu i efemeryczności chwili. Technika artysty, z delikatnym nakładaniem warstw światła i cienia, zaprasza widza do zanurzenia się w ulotnym pięknie morskiej nocy, gdzie granica między niebem a wodą zaciera się.

Emocjonalnie dzieło wywołuje kontemplacyjny spokój spleciony z chwilową radością świętowania. Kontekst historyczny sugeruje czas, gdy takie sceny wspólnotowych uroczystości oferowały pocieszenie i zachwyt, prawdopodobnie w okresie wojny. Ten obraz ma duże znaczenie artystyczne jako przykład fascynacji impresjonistów światłem, atmosferą i przemijającymi momentami, przekształcając prostą morską ceremonię w poetycką medytację nad światłem i odbiciem.