W tym dziele sztuki, w dominujących odcieniach niebieskiego, widz od razu przyciąga impresjonistyczne przedstawienie majestatycznej katedry; to nie tylko obraz, lecz okno na ulotny moment w czasie. Miękka niejasność sylwetki struktury pozwala poczuć przytłaczającą obecność Katedry w Rouen - świadectwo zarówno architektonicznego cudu, jak i duchowego znaczenia. Pociągnięcia pędzla Moneta szepczą o świetle i formie, uchwycając istotę tego ukochanego miejsca, koncentrując się bardziej na emocjonalnej rezonansie niż na precyzji.

Kompozycja zręcznie bawi się światłem i cieniem, zapraszając oko do tańca po płótnie. Imponujący kształt katedry wspaniale wznosi się, niemal upiornie w swojej wielkości, podczas gdy dolna część jest zaokrąglona zaledwie sugestiami budynków, które oferują poczucie skali. Paleta kolorów z dominującymi delikatnymi odcieniami niebieskiego budzi uczucia spokoju i introspekcji; zimne odcienie zdają się pochłaniać otaczające światło, tworząc spokojną atmosferę, która zaprasza do kontemplacji. Dzięki temu dziełu Monet pozwala nam doświadczyć katedry nie tylko jako pomnika architektonicznego, lecz także jako emocjonalnego doświadczenia głęboko splecionego z pamięcią o tym miejscu — jej duch uchwycony w momentach światła i ciszy, uosabiający istotę impresjonizmu.