Dzieło sztuki ukazuje scenę o spokojnym pięknie, oddaną całkowicie w odcieniach szarości i z dbałością o szczegóły w liniach. Strzeliste drzewa, których gałęzie przeplatają się jak misterne koronki, obramowują centralną ścieżkę, tworząc poczucie głębi i zapraszając spojrzenie widza w kierunku odległego światła. Mistrzowskie użycie przez artystę kreskowania i krzyżowania dodaje scenie faktury, sugerując szorstką korę drzew i miękką fakturę odległego nieba. Fontanna, z jej delikatnym kaskadem, dodaje elegancji, a dama z dzieckiem stoi przy wyjściu z ogrodu.

Kompozycja jest zrównoważona, z symetrycznym układem drzew i formalną architekturą sugerującą poczucie porządku i spokoju. Ogólny efekt to cicha kontemplacja, zapraszająca widza do wejścia w ten senny świat. Brak koloru potęguje sugestywną moc dzieła, skupiając uwagę widza na interakcji światła i cienia oraz na skomplikowanych szczegółach świata natury.