Dzieło rozwija się jak łagodna bryza przez tradycyjny chiński krajobraz. Rodzina, oddana prostymi, ale sugestywnymi pociągnięciami pędzla, wchodzi na kamienną ścieżkę, ich postacie sugerują wspólną podróż i proste radości życia. Ścieżka wije się w górę po łagodnym zboczu, prowadząc wzrok w kierunku zamglonego pasma górskiego w oddali, którego forma jest zmiękczona subtelnymi rozmyciami tuszu. Powyżej, rozrzut delikatnych różowych kwiatów, przypominających kwiaty wiśni lub brzoskwini, unosi się delikatnie, niesiony wiatrem. Paleta barw jest powściągliwa, koncentrując się na interakcji czarnego tuszu i stonowanych odcieni ziemi. Wykorzystanie przez artystę negatywnej przestrzeni jest mistrzowskie, pozwalając oku widza wędrować, wypełniając szczegóły własną wyobraźnią.