Ten pełen wdzięku portret ukazuje młodą kobietę siedzącą obok harfy, emanującą aurą wyrafinowanej elegancji i muzycznej gracji. Postać ubrana jest w ciemną suknię wieczorową, która delikatnie kontrastuje z jej jasną cerą; w delikatnych, rękawiczkowych dłoniach trzyma ozdobny wachlarz, dodając całej scenie nutę wyrafinowania i intymności. Pociągnięcia pędzla są miękkie, lecz zdecydowane, tworząc świetlisty, spokojny blask obejmujący całą kompozycję. W tle widoczny jest harfa o misternych krzywiznach i złotych zdobieniach, które subtelnie błyszczą w harmonii z ciepłym światłem lampy i kwiatową dekoracją, nadając scenie przytulną, domową atmosferę.

Artysta mistrzowsko posługuje się techniką impresjonistyczną, co widać w płynności pociągnięć i subtelnym zestawieniu stonowanych barw: dominują delikatne błękity, bogate brązy i jasne kremy, które nadają pracom głębię i delikatną wibrację. Kompozycja doskonale równoważy światło i cień, przywołując atmosferę spokojnego poranka lub wczesnego wieczoru, nasyconą oczekiwaniem i harmonią. Emocjonalnie scena wydaje się intymna i elegancka, zapraszając widza do prywatnej chwili artystycznej i osobistej refleksji. Obraz z wdziękiem oddaje XIX-wieczne zainteresowanie występem muzycznym i wyrafinowaną postawą kobiecą, odzwierciedlając kulturowe i estetyczne wartości epoki.