W tym poruszającym dziele sztuki rozwija się ponura scena, w której postać Ofelii unosi się bez życia na spokojnej tafli wody. Artysta z mistrzostwem uchwyca jej spokojny, a zarazem tragiczny wyraz, podkreślony miękkim drapowaniem jasnej szaty, które idealnie zlewa się z wodą. Gęsta roślinność wokół niej tworzy naturalną ramę, podkreślając zarówno piękno, jak i smutek chwili. Delikatne faktury i cienie tworzą poczucie głębi, podczas gdy łagodne fale wody dodają element dynamiki, przyciągając wzrok do sceny. Interakcja między światłem a cieniem potęguje emocjonalną jakość, zapraszając widzów do pozostania w tym poruszającym momencie wypełnionym rozpaczą i kruchością.

Patrząc na ten obraz, w powietrzu pozostaje emocjonalny ciężar; cisza jest wyczuwalna, budząc myśli o straconej niewinności i nieuniknionym losie. Stonowana paleta kolorów, z dominującymi zielonymi i stonowanymi ziemiami, splata się z postacią, tworząc eteryczną, niemal snu atmosferę. Dzieło to nie tylko odzwierciedla narrację tragedii Szekspira, ale także rezonuje z romantycznymi ideałami piękna splecionego ze śmiercią. Umiejętność Delacroix w przekazywaniu złożonych emocji poprzez proste elementy podkreśla jego talent i czyni tę pracę znaczącą w kontekście historii sztuki, pozostając mocnym przypomnieniem mrocznej piękności tkwiącej zarówno w naturze, jak i w ludzkim doświadczeniu.