Obraz ukazuje skąpaną w słońcu paryską scenę; migawkę leniwego popołudnia. Szerokie pociągnięcia pędzla tworzą poczucie ruchu, a niebo jest pełne falujących chmur, oddanych w miękkich odcieniach błękitu i bieli, które sugerują delikatną bryzę. Duże, centralne drzewo, zaczynające przybierać jesienne barwy, dominuje kompozycję, a jego liście stanowią punkt centralny i kontrast z otwartą przestrzenią.

W środkowym planie znajduje się zaprzęg konny, symbol epoki, którego obecność dodaje elegancji i nostalgii. Postacie spacerują ścieżkami, ich kształty są rozmyte przez technikę artysty, sugerując ulotną naturę chwili. Światło tańczy po całej scenie, nadając jej ciepłą, zachęcającą jakość. Obraz przywołuje poczucie pokoju i spokoju, poczucie obecności w pięknej, minionej epoce.