To sugestywne malowidło uchwyciło intymną chwilę pomiędzy matką a córką na tle bujnej, naturalnej scenerii. Postaci znajdują się centralnie, ich kształty są solidne i wyraziste w swej prostocie, co nadaje im bezpośrednią, głęboką emocjonalność. Ciemnoniebieska sukienka matki kontrastuje z ciepłym koralowym strojem córki, podkreślając ich więź oraz indywidualność. Tło składa się z zielonych drzew, odległej chatki i rozległego nieba, malowane szerokimi, fakturalnymi pociągnięciami pędzla, co tworzy wrażenie żywego życia poza postaciami.

Wykorzystanie nasyconych kolorów oraz spłaszczonej perspektywy przywołuje niemal mistyczną atmosferę, zapraszając widza do świata, gdzie emocje harmonizują z formą i pejzażem. Surowa, doświadczona twarz matki kontrastuje z młodzieńczą spokojnością córki, opowiadając historię wytrwałości, tradycji i ciągłości. Sposób, w jaki córka delikatnie spoczywa ręką na przedramieniu matki, wyraża czułość i ochronę. Obraz namalowany w 1900 roku jest świadectwem fascynacji artysty egzotycznymi i rodzinnymi tematami oraz ukazuje jego mistrzostwo koloru i kompozycji — intymny, lecz uniwersalny w swoim emocjonalnym oddziaływaniu.