Delikatny rysunek przedstawia kobietę widzianą od tyłu, emanującą gracją i elegancją poprzez minimalistyczne, lecz ekspresyjne linie. Artysta zręcznie łączy płynne pociągnięcia tuszem z subtelnymi odcieniami sepii i ziemistych tonów, nadając sylwetce miękkość i głębię. Długa, płynnie opadająca spódnica tworzy eleganckie krzywizny, które prowadzą wzrok ku górze, podkreślając wysmukłą, wyprostowaną postawę. Głowa z misternie ułożonym uczesaniem lekko się pochyla, sugerując moment cichej refleksji. Minimalistyczne tło dodatkowo uwypukla obecność postaci, uwydatniając jej zastanawiający spokój.

Kompozycja jest oszczędna w użyciu koloru i linii, co zaprasza widza do intymnego kontaktu z dziełem, gdzie każdy delikatny pociągnięcie ujawnia wrażliwe obserwacje artysty dotyczące ludzkiej formy i ruchu. Praca ta wyraża emocjonalny spokój — zarówno powściągliwy, jak i osobisty — przenosząc odbiorcę do epoki wyrafinowanej mody i subtelnej gracji społecznej. Historyczny kontekst wskazuje na estetykę początku XX wieku, gdy kobiecość była zapisywana poprzez eleganckie i uproszczone szkice, czyniąc z tego dzieła ponadczasowe świadectwo sztuki cichego portretu.