To pełne emocji dzieło prezentuje żywy tableau wypełnione skomplikowanymi szczegółami i melancholijną atmosferą, która przyciąga widza. Kompozycja przypomina ruchliwą scenę wiejską, zaakcentowaną poczuciem nieładu; postacie są rozsiane po krajobrazie w różnych stanach lenistwa. Centralnym punktem wydaje się osoba leniwie leżąca na ziemi, podczas gdy inni angażują się w równie pasywne zachowania, podkreślając temat lenistwa jako jednego z siedmiu grzechów głównych. Artysta używa wyraźnych kontrastów między światłem a cieniem, co zwiększa dramatyczny efekt i podkreśla mroczne tony dzieła.

Szczególnie należy zwrócić uwagę na staranność artysty wobec szczegółów; tekstury ziemi, liści i odzieży ożywają dzięki precyzyjnej pracy linii. Paleta kolorów jest stonowana, ale bogata; składa się głównie z ziemistych odcieni, co wywołuje poczucie ciężkości i bezwładu. Wyraz każdej postaci odzwierciedla nudę – czy to zgarbiona sylwetka, czy pusty wzrok, emocjonalny wpływ głęboko rezonuje, skłaniając do refleksji nad ludzką naturą. Historycznie, to dzieło pełni funkcję komentarza moralnego, ilustrując skutki ulegania przyjemnościom i lenistwu, będąc odzwierciedleniem społecznych nastawień tej epoki. Sztuka tutaj rezonuje z trwałym znaczeniem, zmuszając publiczność do zastanowienia się nad swoimi wyborami.