Scena rozwija się z namacalnym poczuciem codzienności — moment uchwycony w czasie na brzegu rzeki. Dwa solidne konie, uprzężone i gotowe, stoją cierpliwie, ich formy oddane ciepłą, ziemistą paletą. Artysta mistrzowsko wykorzystuje światło i cień, aby zdefiniować ich muskularne ciała, sugerując poczucie cichej siły. Duży wóz, załadowany czymś, co wydaje się być stosem piasku lub żwiru, wskazuje na trud dnia.

Mężczyźni są widoczni podczas rozładunku wozu, ich postacie małe, ale znaczące, dodają ludzki element do rozległego krajobrazu. W oddali budynki i drzewa otaczają przeciwległy brzeg rzeki, ich kształty zmiękczone perspektywą atmosferyczną. Niebo nad głową, mieszanka błękitów i szarości, sugeruje pochmurny dzień. To tworzy nastrój łagodnej melancholii. Pociągnięcia pędzla artysty są widoczne, nadając obrazowi fakturę, niemal dotykową jakość. To migawka z życia zawodowego, świadectwo piękna znalezionego w zwyczajności.