Scena rozwija się z dramatycznym rozmachem, natychmiast przyciągając wzrok do muskularnej postaci trzymającej bezwładną kobietę. Jego budowa ciała, podkreślona grą światła i cienia, świadczy o ogromnej sile, ale jego wyraz twarzy ujawnia głęboki smutek. Porusza się zdecydowanym krokiem, prawie desperackim pośpiechem. Kobieta, blada i pozornie spokojna, jest celem jego bolesnej podróży; jej bezwładna forma kontrastuje z jego żywą i potężną obecnością. Klęcząca postać, odziana w powiewające szaty, podkreśla emocjonalny ciężar sceny; jej postawa wyraża udrękę i błaganie.