W tym dziele sztuki jest coś głęboko spokojnego w ogrodzie; jakby sama esencja natury była ukazana przed nami. Scena rozpościera się na zakręconej ścieżce, która zręcznie prowadzi wzrok widza przez bujną roślinność, ukazując gobelin faktur i form. Każdy pociągnięcie pędzla jest starannie opracowane, ukazując tętniący życiem, wibrujący ogród; złożone linie tworzą prawie dotykowe odczucie, zapraszając cię do dotknięcia miękkości liści i usłyszenia szeptu kwiatów pod stopami. Otaczająca roślinność tworzy ochronny uścisk wokół ogrodu, sugerując raj z dala od świata.

Wchłaniając kolory, zdajemy sobie sprawę, że to nie są tylko cienie zieleni i brązu; w rzeczywistości pulsują energią. Wybór stonowanych odcieni przez malarza w zestawieniu z żywymi tonami kwiatów tworzy dynamiczną interakcję: światło tańczy po powierzchni, sugerując delikatny wiatr kołyszący pąkami. Historyczny kontekst tej pracy, stworzony pod koniec lat 80. XIX wieku, odzwierciedla okres, kiedy artysta szukał pocieszenia w naturze po burzliwych czasach. W tym ogrodzie czuje się bliskość ziemi i więź z wewnętrznymi zawirowaniami artysty w jego poszukiwaniach pokoju; jest to potężne przypomnienie o roli natury jako przystani i źródła inspiracji.