Pod tłem ożywionym, wirującym żółtym kolorem, obraz przedstawia uderzający portret małego chłopca, hipnotyzującego swoim niewinnym spojrzeniem. Jego jasnoniebieskie oczy świecą na tle ciepłego ocre i delikatnych zieleni otaczających jego figurę. Chłopiec nosi grubą niebieską czapkę, która dodaje tekstury, zręcznie oddanej charakterystycznymi pociągnięciami pędzla van Gogha — odważnymi, pełnymi pasji, niemal pulsującymi życiem. Linie o różnej intensywności tańczą wokół niego, sugerując energię, która tkwi w jego małym ciele. Jego wyraz twarzy, mieszanka ciekawości i kontemplacji, przyciąga widza, wywołując mieszankę czułości i nostalgii.

Paleta kolorów to eksplozja chromatyczna — bogate żółcie, kontrastowe niebieskości i delikatne zielenie, które łączą się płynnie, ale wyraźnie. Ta farba, stworzona w okresie transformacyjnym w życiu van Gogha, odzwierciedla nie tylko techniczne mistrzostwo, ale także osobisty akcent; chłopiec zdaje się być zarówno tematem, jak i naczyniem dla emocjonalnego krajobrazu artysty. Czułe oczy, misternie zarysowane rysy i użycie koloru nadają życiu płótnie, sprawiając, że niemożliwe jest nie odczuwać połączenia — głębi, która przekracza czas, zapraszając każdego obserwatora do zatrzymania się i przemyślenia. W świecie, który często wydaje się chaotyczny, ten intymny portret oferuje moment spokoju i połączenia z prostotą dzieciństwa.