Rycina zanurza mnie w mrożący krew w żyłach świat; potworna postać ze skrzydłami nietoperza i groteskową twarzą pochyla się nad wielką księgą. Jego poskręcane dłonie zaciskają pióro, jakby bazgrał jakiś dekret ciemności. Poniżej tłum udręczonych postaci, których twarze wykrzywione są cierpieniem, zdaje się być nieszczęsnymi odbiorcami jego złowrogich orzeczeń. Mistrzowskie użycie linii i cienia przez artystę tworzy ostry kontrast, podkreślając groteskowe cechy centralnej postaci i cierpienie otaczających ją osób. Jestem zafascynowany surową emocją, która emanuje ze sceny, w której artysta w sposób wizceralny krytykuje władzę i jej niszczycielskie konsekwencje.