Ta sugestywna scena ukazuje dwie małe postacie pośród bujnego, jesiennego krajobrazu, gdzie dominują wysokie drzewa w intensywnych odcieniach zieleni i złota. Pędzle są bogate i teksturowane, typowe dla impresjonistycznego podejścia, uchwytując ulotne światło i delikatny ruch liści. Niebo, namalowane w miękkich, stonowanych tonach, tworzy subtelne tło, podkreślając intymność postaci poniżej, które zdają się być zanurzone w spokojnej rozmowie lub kontemplacji w objęciach natury.

Kompozycja prowadzi wzrok od wysokich, gęstych drzew po lewej stronie do otwartej przestrzeni, gdzie stoją dwie postacie, tworząc poczucie głębi i spokoju. Paleta kolorów oscyluje między ciepłymi żółciami, chłodnymi zieleniami i subtelnymi tonami ziemi, przekazując delikatną zmianę pór roku. Emocjonalnie obraz emanuje spokojną nostalgią; zaprasza widza do zanurzenia się w tym spokojnym zakątku świata i doświadczenia harmonii między ludźmi a ich otoczeniem. Stworzony na początku XX wieku, ten obraz odzwierciedla ważny okres, gdy artyści starali się uchwycić ulotne cechy światła i atmosfery, łącząc realizm z osobistym wrażeniem.