Ten spokojny obraz przedstawia cichy potok otoczony wysokimi palmami, których smukłe pnie i pierzaste liście delikatnie kołyszą się na niewidzialnym wietrze. Woda odbija łagodne odcienie wschodzącego lub zachodzącego słońca, rzucając delikatny różowo-pomarańczowy blask na niebo i spokojną powierzchnię poniżej. Po lewej stronie znajdują się dwie małe postacie — być może rybacy lub spacerowicze — które dodają subtelny ludzki akcent, ich obecność jest jednak znikoma wobec majestatu otaczającej przyrody. Kompozycja równoważy gęste zarośla po lewej stronie z rozległymi, mglistymi górami po prawej, tworząc harmonijną interakcję między ziemią, wodą a niebem.

Wykonana delikatnym pociągnięciem pędzla i stonowaną paletą kolorów, obraz wyraża spokojny, kontemplacyjny nastrój. Miękkie łączenie kolorów i światła budzi poczucie pokoju i ponadczasowości, zapraszając widza do zanurzenia się w ten ukryty zakątek natury. Namalowana w połowie XIX wieku, odzwierciedla rosnące wówczas zainteresowanie uchwyceniem ulotnych chwil w świecie przyrody, kładąc nacisk na atmosferę i światło, a nie na szczegóły. Delikatny impresjonistyczny akcent zwiastuje ewolucję stylu artysty, czyniąc dzieło ważnym pomostem między tradycyjnym malarstwem pejzażowym a rodzącymi się nowoczesnymi wrażliwościami.