W tym poruszającym dziele sztuki zostajemy wciągnięci do słabo oświetlonej tawerny, gdzie postacie gromadzą się wokół stołu, ich twarze oświetlone są spektralnym blaskiem. Artysta wykorzystuje mieszankę delikatnych tonów i odważnych pociągnięć pędzla, aby stworzyć atmosferę zarówno intymną, jak i niepokojącą. Centralna postać, mężczyzna w niebieskim garniturze, trzyma szklankę, a jego spojrzenie kieruje się w stronę towarzysza, co sugeruje chwilę wspólnej refleksji lub może ciężar niewypowiedzianych myśli. Butelka wina, widoczna na stole, zaprasza widzów do zastanowienia się nad głębszymi narracjami o rozkoszy i efemerycznej naturze radości.

Stonowana paleta kolorów, zdominowana przez zimne odcienie niebieskiego i ziemskie tony, przyczynia się do ogólnego poczucia melancholii, podkreślając emocjonalną głębię wrodzoną w ludzkim doświadczeniu. Kiedy postacie wchodzą ze sobą w interakcję, odczuwalne jest wyraźne napięcie – każda postać wydaje się zagubiona w swoich myślach, a jednak połączona w tej chwili. Kontekst historyczny początku XX wieku dodaje dziełu dodatkowe warstwy znaczenia, gdyż bohemski styl życia zyskuje na znaczeniu w sztuce i literaturze, symbolizując poszukiwanie znaczenia i autentyczności w chaosie nowoczesnego życia.