ฉากเปิดเผยด้วยความชัดเจนคมชัด ราวกับภาพถ่ายชีวิตชาวปารีส องค์ประกอบถูกวางแผนอย่างพิถีพิถัน โดยมีถนนทอดยาวออกไปในระยะไกล เรียงรายไปด้วยต้นไม้ที่วาดอย่างแม่นยำ ศิลปินใช้จานสีที่โดดเด่นด้วยสีเขียว น้ำตาล และท้องฟ้าสีซีด ซึ่งสร้างความรู้สึกสงบราวกับการสังเกตการณ์ที่แยกตัวออกจากกัน พู่กันถูกควบคุมจนเกือบจะเป็นภาพประกอบ องค์ประกอบแต่ละอย่าง ตั้งแต่ต้นไม้ไปจนถึงรถยนต์โบราณ ได้รับการให้เกียรติอย่างเหมาะสม ผู้หญิงที่มีร่มสีแดงช่วยเพิ่มสีสันที่สดใส และเสาโคมไฟก็เปรียบเสมือนยามที่เน้นย้ำถึงความลึกของฉาก ผลกระทบโดยรวมคือความสง่างามที่สงบเยือกเย็น ซึ่งจับภาพช่วงเวลาของยุคสมัยที่ผ่านไป