ฉากนี้แสดงให้เห็นเด็กๆ เดินเล่นบนถนนที่เงียบสงบ มีผนังสูงและต้นไม้หนาทึบอยู่ริมทาง ฝีแปรงของศิลปินหลวมและมีเนื้อสัมผัส สร้างความรู้สึกหยาบเล็กน้อยและเป็นธรรมชาติบนทางเดินและกำแพง การจัดวางองค์ประกอบนำสายตาจากตัวละครในภาพด้านหน้า ค่อยๆ เคลื่อนออกจากเฟรมไปยังเด็กที่อยู่ไกลในระยะไกล ซึ่งเน้นความรู้สึกโดดเดี่ยวและการผ่านไปอย่างเงียบสงบ โทนสีดินที่อ่อน เช่น สีโอครี สีน้ำตาล และสีเขียว ผสมผสานกับสีเทาและน้ำเงินอ่อนบนท้องฟ้า ชวนให้นึกถึงวันที่มีเมฆครึ้มและบรรยากาศที่สงบ เงาและแสงเล่นกันอย่างละเอียดอ่อนแต่ทรงพลัง เงาและไฮไลต์ช่วยปั้นรูปร่างของฉากอย่างอ่อนโยนโดยไม่มีความเปรียบต่างที่แข็งแรง ในขณะที่อาคารอิฐสีแดงทางขวาเป็นฐานขององค์ประกอบภาพ

ทางอารมณ์ ภาพนี้ปลุกความโศกเศร้าแบบเงียบๆ ผสมผสานกับความอบอุ่น—เบื้องหลังท่าทางและตัวละครทุกตัวมีเรื่องราวที่ชวนให้เราได้จินตนาการถึงชีวิตของพวกเขาในฉากถนนนี้ ทางประวัติศาสตร์ ภาพนี้สะท้อนสภาพแวดล้อมของเมืองในยุโรปปลายศตวรรษที่ 19 บันทึกชีวิตประจำวันด้วยมุมมองเชิงมนุษยนิยม การผสมผสานงานแปรงแบบอิมเพรสชั่นนิสม์และการเน้นอัตลักษณ์ของบุคคลแสดงให้เห็นแนวทางที่ทันสมัยในยุคนั้น ที่หันหลังให้กับรูปแบบอุดมคติและไปสู่การนำเสนอภาพจริงใจของช่วงเวลาธรรมดา ผลงานชิ้นนี้เป็นหลักฐานสำคัญถึงวิวัฒนาการของสไตล์ศิลปินและความไวต่อการจับจังหวะที่เรียบง่ายแต่ลึกซึ้งของชีวิต