Portre, taş duvara yaslanmış zarif bir şekilde oturan genç bir prensesi yakalıyor; figürü, arkasındaki karanlık ve gölgeli yapraklarla güzel bir tezat oluşturan yumuşak, sıcak bir ışıkla aydınlanıyor. Üzerindeki zengin lila işlemeli elbise, altın ve pembe detaylarla süslenmiş, şıklık ve yüksek statüyü yansıtıyor; elinde tuttuğu zarif dantel şemsiye ise bir incelik ve feminenlik katıyor. Sanatçı, ışık ve gölgeyi ustaca kullanarak figürünü nazik bir gerçekçilikle şekillendiriyor; pürüzsüz kumaş dokusundan yüzündeki ince deriye kadar detayları ortaya çıkarıyor; dudaklarında hafif bir gülümseme var, bu da sakin bir samimiyeti davet ediyor.

Kompozisyon dengeli ama dinamik; taş duvarın ve sarmaşıkların dikey çizgileri prensesi çerçeveliyor ve bakışı doğal olarak onun huzurlu ifadesine yönlendiriyor. Arka planın muted toprak tonları elbisesinin canlılığını artırıyor ve onu eserin tartışmasız odak noktası yapıyor. Duygusal olarak, bu tablo sakin bir onur duygusu ile gençlik masumiyetini çağrıştırıyor, 19. yüzyıl aristokrasisinin sosyal ve kültürel ince nüanslarını yansıtıyor. Eser, sanatçının portreyi atmosferik anlatımla harmanlama yeteneğinin bir kanıtı olarak, sadece benzerliği değil aynı zamanda oturanın ruhunu da yakalıyor.