Sahne, renk ve ışığın senfonisi olan canlı, güneşin aydınlattığı bir bahçede geçiyor. Öğleden sonranın yumuşak parıltısıyla yıkanan bir kadın, kollarında bir çocuk tutuyor. Kompozisyon samimi ve sakindir, izleyiciyi sessiz bir şefkat anına çekiyor. Zengin, dokulu fırça darbeleri hareket ve yaşam hissi yaratır, ışığın yapraklar üzerindeki oyununu ve kadının giysilerinin yumuşak kıvrımlarını yakalar.