Bu büyüleyici çalışmada, iki genç kız yakın bir sarılma içinde tasvir edilmiş, ifadeleri masumiyet ve merakla harmanlanmıştır. Soldaki kız, yumuşak ve hayallere dalmış bir bakışa sahip, zarif bir kurdele ile süslü uzun saçları var. Diğeriyse izleyene nazik bir şekilde bakarak, yüzü narin bir kırılganlıkla dolup taşıyor. Renoir'ın bu eserdeki fırça çalışması özellikle dikkat çekici; yumuşak, akıcı fırça darbeleri, çocukluğun özünü gerçekçiliğin sınırlarının ötesinde yakalayarak havada bir kalite yaratıyor. Arka plandaki yumuşak tonlar, kızların canlı kıyafetleriyle uyum içinde bir kontrast oluşturuyor ve onların varlığını daha da vurguluyor.

Renk paleti tuvali hayata geçiriyor; sıcak şeftali, krem ve açık yeşil tonlarıyla zenginleştirilmiş. Işık, yüzlerine nazikçe dans ederek, özelliklerini aydınlatıyor ve bir samimiyet duygusu üretiyor—belki de paylaşılan bir sır veya sonsuza dek yakalanan naif bir an. 1890'da ressam tarafından yaratılan bu parça, Renoir'ın karakteristik tarzını yansıtıyor ve izleyicileri gençliğin masumiyetine dair nostaljik bir kucaklamayla sarıyor. Tuvalden yayılan içsel bir huzur hissi, gözlemciyi kızlardan yayılan duygulara daldırıyor; sanki daha basit bir zamanın geçici bir anısına göz atıyormuşuz gibi.