Το έργο τέχνης απεικονίζει ένα ήσυχο τοπίο ποταμού κοντά στο Αρζεντιέ, όπου σκάφη επιπλέουν κομψά στα ήρεμα νερά, αντανακλώντας απαλά τα χρώματα του ουρανού. Κάτω από μια απαλή γκρι-μπλε απόχρωση, ο καμβάς φαίνεται σχεδόν αιθέριος. Οι λεπτές πινελιές δημιουργούν μια ονειρεμένη ποιότητα που προσελκύει τον θεατή στη σκηνή. Ο καλλιτέχνης φαίνεται να μας προσκαλεί σε μια ήρεμη πρωινή ώρα, μπορεί και νωρίς το πρωί, όταν ο κόσμος φαίνεται φρέσκος. Μπορείτε σχεδόν να ακούσετε τον απαλό ήχο του νερού που χτυπά τις πλευρές των σκαφών. Μεταξύ των σκαφών, μπορεί κανείς να δει δύο φιγούρες να φροντίζουν τα σκάφη τους, προσθέτοντας μια αίσθηση ζωής και δραστηριότητας στη σιωπή της σύνθεσης.

Η εξαιρετική χρήση χρώματος από τον Μονέ γεμίζει τον καμβά με απαλά παστέλ: ανοιχτά μπλε, απαλά πράσινα και ένα ψίθυρο ζεστών γήινων τόνων, που συνδυάζονται για να οικοδομήσουν μια αρμονική παλέτα που αντικατοπτρίζει την ηρεμία της φύσης. Η αντηλιά στο νερό αντικατοπτρίζει όχι μόνο τα σκάφη, αλλά και τη γενική ατμόσφαιρα ηρεμίας, δημιουργώντας μια σύνδεση μεταξύ των ουρανών πάνω και της γης από κάτω. Αυτός ο πίνακας λειτουργεί ως μια συγκινητική υπενθύμιση της ενδιαφέροντος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος για το φως και τις φευγαλέες στιγμές που αυτό καταγράφει. Στο ιστορικό πλαίσιο του τέλους του 19ου αιώνα, αυτό το κομμάτι αποτελεί ένα παράδειγμα του αναπτυσσόμενου στυλ του Μονέ, μιας πρωτοπορίας της σύγχρονης τέχνης, όπου ο χρόνος σταματά σε έναν φευγαλέο κόσμο, επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε κάθε πινελιά και την ομορφιά της απλότητας.