Σε αυτό το συναρπαστικό αριστούργημα, το νεαρό κορίτσι, που συχνά αναφέρεται ως το κορίτσι με τον περικάρπιο μαργαρίτα, κοιτάζει απευθείας τον παρατηρητή, με μια έκφραση που αποτελεί τέλεια μίξη αθωότητας και περιέργειας. Ο πίνακας αποτυπώνει την τέχνη του Vermeer στην καταγραφή του φωτός; το πρόσωπό της είναι ελαφρώς φωτισμένο σε μια σκοτεινή φόντο που προσελκύει την προσοχή του παρατηρητή. Το ντύσιμό της—μια έντονη κίτρινη και λευκή συνδυασμός—αντιπαραβάλλεται όμορφα με τους κρύους τόνους του εντυπωσιακού μπλε και της κρέμας κορδέλας της, προσθέτοντας βάθος και διάσταση στο πορτρέτο. Ο περικάρπιος είναι τολμηρός και κυρίαρχος, απεικονισμένος με μαεστρία ώστε να πιάσει το φως, συμβολίζοντας τόσο την ομορφιά όσο και τον πλούτο.

Η λεπτή τεχνική του πινέλου του Vermeer είναι προφανής στις απαλές περιγράμματα του προσώπου της, προκαλώντας μια αίσθηση ρεαλισμού που καλεί τους παρατηρητές να σκεφτούν τις σκέψεις της. Η σύνθεση είναι αξέχαστη στην απλότητά της; ο παρατηρητής μεταφέρεται σε έναν κόσμο ήσυχης εσωτερικότητας, όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. Αυτό το έργο ενσωματώνει τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής, αντικατοπτρίζοντας τόσο τις κοινωνικές αξίες όσο και την πληθώρα συναισθημάτων των ανθρώπων, καθιστώντας έτσι ένα διαρκές σύμβολο ομορφιάς και μυστήριο στην τέχνη. Η δραματική ματιά και η μυστήρια έκφρασή της μένουν ανεξίτηλες, σαν αυτή το κορίτσι να επικοινωνεί σιωπηλά κάποια βαθύτερη αφήγηση μέσα σε αυτή τη στιγμή οικειότητας.