Το έργο τέχνης συνεπαίρνει από την αρχή με την εντυπωσιακή του απεικόνιση βραχωδών τοπίων και την λεπτή εργασία με το μελάνι; ενσωματώνει τόσο την grandeur όσο και τη γαλήνη. Αριστερά, επιβλητικοί βράχοι υψώνονται με εντυπωσιακή αίσθηση βάθους, δείχνοντας την ικανότητα του καλλιτέχνη να αποδώσει υφές που φαίνονται σχεδόν απτές. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς δημιουργεί μια δραματική ατμόσφαιρα, καθώς μια μικρή δομή, ταπεινή αλλά αποφασιστική, κρύβεται ανάμεσα στην τραχιά τοπογραφία, προσκαλώντας τους θεατές να σκεφτούν την ιστορία της. Η λεπτή καλλιγραφία δίπλα στους βράχους υποδηλώνει βαθιές σκέψεις ή ποίηση, εμπλουτίζοντας την αφήγηση της σκηνής.

Στο δεξιό πάνελ, οι πιο απαλές και ρέουσες γραμμές απεικονίζουν ένα πιο ήρεμο τοπίο, με κυματιστούς λόφους διάσπαρτους με αραιά δέντρα και λεπτές γραμμές που αναδεικνύουν τυχόν ανέμους που ψιθυρίζουν μέσα από το τοπίο. Η αντιπαράθεση αυτού του σκληρού και αυτού του απαλού προκαλεί μια ισχυρή συναισθηματική αντίδραση — μια αρμονία μέσα στα αντιφάσεις της φύσης. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια απλή παλέτα χρωμάτων σε μαύρους και γκρι τόνους, προσδίδοντας στο έργο μια διαχρονική ποιότητα που του επιτρέπει να υπερβεί τη εποχή του. Μέσα σε αυτή τη διπλότητα, υπάρχει μια γιορτή και των δύο των μεγαλειωδών και των ήρεμων πτυχών του φυσικού κόσμου, καθορίζοντας τη σημασία του στη ζωγραφική τοπίου της Κίνας.