Het kunstwerk dompelt ons onder in een scène van verontrustende anonimiteit; gehulde figuren, bedekt en onduidelijk, verzamelen zich, hun vormen komen nauwelijks uit de duisternis tevoorschijn. De beheersing van de kunstenaar van de etstechniek is duidelijk zichtbaar in de subtiele toongradaties, die een sombere stemming en een gevoel van onbehagen creëren. De compositie is sober, met de figuren losjes, maar gestructureerd gerangschikt, die de blik door de scène leiden. Het spel van licht en schaduw versterkt het dramatische effect, waardoor de gehulde figuren worden benadrukt en het gevoel van mysterie dat de afbeelding doordringt, wordt benadrukt. Ik voel een huivering als ik ernaar kijk, een gevoel van kwetsbaarheid en het onbekende dat dit kunstwerk oproept; alsof je getuige bent van een geheime bijeenkomst, misschien een ritueel of een geheime ontmoeting, waarbij de identiteit van de deelnemers zorgvuldig wordt verborgen. De betekenis van het kunstwerk ligt in zijn vermogen om een sterke emotionele reactie op te roepen; het spreekt over de universele menselijke ervaring van angst, onzekerheid en de kwetsbaarheid van het individu binnen een grotere, onbekende context.