Het schilderij onthult een zonovergoten straatbeeld, een momentopname van het dagelijks leven, weergegeven met een fascinerende mix van realisme en impressionistisch gevoel. De compositie trekt het oog langs een licht hellende weg, aan weerszijden geflankeerd door gebouwen die naar binnen lijken te leunen, bijna de kijker omarmend. De penseelstreken zijn gedurfd en zelfverzekerd en vangen de ruwe texturen van de gebouwen en het subtiele spel van licht en schaduw. Het kleurenpalet is warm, gedomineerd door aardetinten van oker, terracotta en gedempt groen, met glimpen van blauwe lucht die tussen de daken doorkijkt. Het is een scène die zowel vertrouwd als vreemd aanvoelt, die een gevoel van nostalgie oproept, een glimp in een wereld waar de tijd langzamer beweegt en het gewone is doordrenkt met een bijzondere schoonheid.