In dit ontroerende portret zit een jong meisje met een serieuze uitdrukking, haar gezichtsuitdrukking roept de overpeinzing op van een kind dat is gewikkeld in een sluier van onschuld. Gekleed in een versleten rode mantel die om haar heen hangt, leunt ze tegen een ruwe steen, een anker in een wereld die om haar heen lijkt te draaien. De grote, nieuwsgierige ogen van het meisje trekken de aandacht van de toeschouwer; ze weerspiegelen een diepte van emotie die haar tere leeftijd overstijgt. Haar gouden haar steekt uit onder een eenvoudige zwarte hoed, en de punt van een veer voegt een speelse tegenstrijdigheid toe aan de sombere tinten van het stuk.

De kleurenpalet is opmerkelijk in zijn eenvoud, gedomineerd door aardse groene en bruine tinten, die een achtergrond vormen die de heldere kleding van het meisje versterkt. Dit contrast benadrukt niet alleen haar aanwezigheid, maar spreekt ook over het thema van de kindertijd in licht versus donker—de vreugde en het spel van de jeugd houden stand binnen de grenzen van een serieuzere wereld. De scherpe aandacht van de kunstenaar voor details—de textuur van de stof, de onschuld in haar houding—nodigt uit tot reflectie over de natuur van de kindertijd en de vaak ongezegde lasten die ermee gepaard gaan.