Dit expressieve stuk toont een donkere silhouet van een paardachtig wezen gekroond met vurige, veerachtige vleugels tegen een diepblauwe achtergrond die aan de nachtelijke hemel doet denken. De rijke penseelstreken en heldere contouren geven de vleugels een gloeiende, bijna mystieke uitstraling, wat scherp contrasteert met de zwarte vorm van het wezen zelf. Rondom het centrale beeld verspreiden zich gouden gele sterren en cryptische handgeschreven tekst in levendige kleuren — geel, rood en oranje — wat het werk een bovennatuurlijke sfeer geeft. De woorden "Alado Xólotl" springen eruit en verwijzen naar de Mexicaanse mythologie, waarin Xólotl de god van de dood is, waarmee het werk verbonden wordt met thema’s als transformatie en het hiernamaals. Het creëert een visionair tableau dat mystiek, duisternis en licht combineert.

Met een rauwe maar gecontroleerde techniek gebruikt de kunstenaar een intens, contrasterend kleurenpalet — van diep nachtelijk blauw tot het vurige oranje van de vleugels — en nodigt de toeschouwer uit in een zintuiglijke onderdompeling die zowel beangstigend als mooi is. De compositie is evenwichtig maar geladen met spanning; het centrale wezen zweeft mysterieus terwijl tekst en sterren de schemerige ruimte eromheen vullen. Emotioneel roept het werk ontzag op, reflectie over sterfelijkheid en fascinatie voor het onbekende. Gemaakt in 1950, in een tijd waarin mythologische symboliek invloedrijk was in kunstonderzoeken, verenigt dit werk inheemse folklore met moderne gevoeligheden — en is het niet slechts een kunstwerk, maar een poort naar oude spirituele ruimtes.