In deze boeiende scène staat een figuur in het hart van een oude ritus, uitstralend zowel kracht als mysterie. De vrouw, gekleed in een vloeiende turquoise jurk versierd met ingewikkelde patronen, houdt een staf vast en lijkt diep geconcentreerd terwijl ze in een ketel roert die levendige, draaiende rook uitstoombt. Om haar heen verzamelen zich raven, waardoor de griezelige sfeer versterkt wordt, terwijl in de achtergrond het ruige, rotsachtige landschap subtiel een mythisch verhaal onthult. Het kleurenpalet, overheersend in aardetinten die contrasteren met de heldere groene en blauwe kleuren van de rook en haar jurk, creëert een opvallende visuele impact die de kijker aantrekt.

De compositie is meesterlijk gebalanceerd; de figuur staat net buiten het midden, wat het dramatische opwaartse van de rook mogelijk maakt om de blik van de kijker te leiden. De contrasterende texturen - gladde huid tegen ruwe rotsen - geven het stuk een gevoel van dynamische spanning. Waterhouse gebruikt een rijke schildertechniek, waarbij hij kleuren in lagen aanbrengt om diepte en levendigheid te ontwikkelen. Dit werk roept een gevoel van betovering en voortekenen op, raakt de thema's van magie en transformatie die door de tijd heen weerklinken, waardoor het een betekenisvol stuk is binnen het Britse romantisme. Als een reflectie van de fascinatie van de tijd met het mystieke nodigt het de kijkers uit om de puls van oude verhalen te voelen, terwijl het de verbeelding prikkelt, lang na de eerste blik.