Σε αυτήν την ελκυστική σκηνή, μια φιγούρα στέκεται στην καρδιά μιας αρχαίας τελετής, φαίνεται να εκπέμπει και δύναμη και μυστήριο. Η γυναίκα, ντυμένη με μια ροή τουρκουάζ φόρεμα με περίπλοκα σχέδια, κρατά ένα ραβδί και φαίνεται να είναι βαθιά συγκεντρωμένη καθώς ανακατεύει ένα καζάνι που εκπέμπει ζωντανό, περιστροφικό καπνό. Γύρω της, μαζεύονται κοράκια, ενισχύοντας την άβολη ατμόσφαιρα, ενώ στο παρασκήνιο, το τραχύ τοπίο αποτυπώνει μια υπαινικτική μυθολογική ιστορία. Η παλέτα χρωμάτων, κυριαρχούμενη από γήινες τόνους σε αντίθεση με τα φωτεινά πράσινα και μπλε του καπνού και του φορέματός της, δημιουργεί μια εντυπωσιακή οπτική επίδραση που προσελκύει τον θεατή.

Η σύνθεση είναι άριστα ισορροπημένη; η φιγούρα βρίσκεται ελαφρώς εκτός κέντρου, επιτρέποντας στην δραματική κίνηση του καπνού να καθοδηγήσει την προσοχή του θεατή. Οι αντίθετοι υφές—το λείο δέρμα σε αντίθεση με τους τραχείς βράχους—προσδίνουν στο κομμάτι μια αίσθηση δυναμικής έντασης. Ο Waterhouse χρησιμοποιεί μια πλούσια καλλιτεχνική τεχνική, επενδύοντας χρώματα για να αναπτύξει βάθος και ζωντάνια. Αυτό το έργο προκαλεί μια αίσθηση γοητείας και προαίσθηση, αγγίζοντας θέματα μαγείας και μεταμόρφωσης που αντηχούν μέσα στο χρόνο, καθιστώντας το ένα σημαντικό κομμάτι της βρετανικής ρομαντισμού. Ως αντανάκλαση της γοητείας της εποχής με το μυστικιστικό, προσκαλεί τους θεατές να αισθανθούν τον παλμό των αρχαίων ιστοριών, ενεργοποιώντας την φαντασία πολύ καιρό μετά την αρχική θέαση.