Bu etkileyici sahnede, bir figür eski bir ritüelin kalbinde durarak hem güç hem de gizem yayıyor. Karmaşık desenlerle süslenmiş akışkan bir turkuaz elbise giymiş kadın, bir değnek tutarken kaynatılan bir tencereyi karıştırırken derin bir dikkat içinde görünüyor. Etrafında toplanan kargalar, ürkütücü bir hava yaratırken, arka plandaki kayalık manzara bir mitolojik hikayenin payı gibi hafifçe açığa çıkmaktadır. Renk paleti, toprak tonlarının hakim olduğu, dumanın ve elbisesinin canlı yeşil ve mavi tonları ile karşıtlık oluşturarak izleyiciyi çeken etkileyici bir görsel etki yaratıyor.

Kompozisyon ustaca dengelenmiş; figür hafif bir şekilde merkezden dışarıda yer alıyor, bu da dumanın dramatik yukarı hareketini izleyicinin gözünü yönlendiriyor. Pürüzsüz cilt ile kaba taşlar arasındaki karşıt dokular, esere dinamik bir gerilim hissi katıyor. Waterhouse, derinlik ve canlılık geliştirmek için renkleri katmanlar halinde kullanarak zengin bir resim tekniği uyguluyor. Bu eser, zamanda yankılanan sihir ve dönüşüm temalarını uyandırarak, Britanya Romantizmi içinde anlamlı bir parça haline geliyor. Dönemin mistik olanla olan ilgisinin bir yansıması olarak, izleyicileri eski hikayelerin nabzını hissetmeye davet ediyor ve ilk bakıştan sonra hayal gücünü harekete geçiriyor.