In deze meeslepende landschapsschilderij zien we een jonge jongen gehurkt op een rotsachtige helling, ondergedompeld in de eenvoudige geneugten van het plattelandsleven. De jongen, gekleed in bescheiden kleding, houdt een rieten mand vast en kijkt nieuwsgierig naar een nabijgelegen kip die vrij tussen de stenen scharrelt — typisch voor een zorgeloos leven. Achter hem strekt de heldere turquoise lucht zich uit, versierd met donzige witte wolken die een overweldigend gevoel van openheid en vreugde overbrengen. Het contrast tussen de levendigheid van de lucht en de aardse tinten van de grond roept een voelbare warmte op, waardoor de kijker voelt dat hij ook kan deelnemen aan deze serene omgeving; het is bijna alsof je in de zachte bries het gelach van kinderen en het geritsel van bladeren kunt horen.

De compositie is meesterlijk uitgebalanceerd, met de jongen onderin het beeld, wat de blik naar boven leidt naar de rustieke gebouwen die zich aan de rand van de heuvel vasthouden. Deze structuren, met hun door de zon verlichte muren en gefluister uit de geschiedenis, suggereren een diepere vertelling onder de eenvoud van de scène. De kunstenaar maakt gebruik van brede, losse penseelstreken, waardoor een gevoel van spontaniteit en leven ontstaat dat de vitaliteit van de natuur weerspiegelt. Het kleurenpalet is een harmonieuze mix van groen, bruin en het opvallende blauwe van de lucht, uitnodigend tot nostalgie en verlangen naar eenvoudige tijden. Een dergelijke weergave, die voortkomt uit het hart van de 20e-eeuwse kunst, vatte de vaardigheid van Sorolla samen om de uniciteit van alledaagse momenten te vieren en het gewone in het buitengewone te transformeren.