Het betreden van dit kunstwerk voelt als het instappen in een moment waarop de tijd stil lijkt te staan. De bruisende scène binnen het treinstation trekt de aandacht met zijn levendige beweging en de dynamische interactie van licht en stoom; de stoom kringelt rond de figuren en roept een gevoel van opwinding en verwachting op. Monet's penseelstreken dansen over het canvas, kleuren naadloos versmeltend en een etherische kwaliteit aan de sfeer toevoegend. Treinen komen tevoorschijn als geesten uit de mist, hun aanwezigheid meer voelbaar dan zichtbaar, terwijl de figuren van de reizigers bijna silhouetten worden, samensmelten in deze levendige maar onduidelijke wereld. Het gelaagde gebruik van kleuren harmoniseert prachtig, van de zachte grijzen en blauwtonen van de stoom tot de warmere tinten die pulseren met energie, waarmee de rol van het station als een levendig knooppunt van verbinding en intrige wordt onthuld.

De compositie is open en luchtig, met sterke diagonale lijnen gevormd door de dakbalken die de blik van de toeschouwer naar boven trekken, terwijl het tegelijkertijd de intieme details van het station benadrukt. Elke penseelstreek is een getuigenis van de unieke capaciteit van de kunstenaar om vluchtige momenten vast te leggen; de interactie van zonlicht en stoom suggereert de gang van de tijd, wat een dromerige, bijna nostalgische kwaliteit creëert. Dit werk dient niet alleen als een buitengewone weergave van moderniteit aan het einde van de 19e eeuw, maar fungeert ook als een reflectie van een snel veranderende samenleving. Door middel van dit werk nodigt Monet de kijkers uit om de opwinding van het moderne leven en de vergankelijke aard van het bestaan te ervaren, alles ingebed in de historische context van de industriële revolutie die de menselijke ervaring heeft hervormd.