Dit kunstwerk presenteert een levendige afbeelding van het Saint-Lazare Station, waarbij de drukke energie van de vroege industrialisatie wordt gevangen. Monet's penseelstreken zijn dynamisch; zijn losse en vloeibare toepassing van kleur suggereert beweging, alsof de scène zelf trilt van leven. Aan de linkerkant verheft de donkere geometrische structuur van de brug zich boven de scène, werpt schaduwen op de perrons waar arbeiders en passagiers tussen de stoom- en rookpluimen stromen die omhoog stijgen naar de verlichte lucht. Op de achtergrond komen spookachtige vormen van gebouwen vaag tevoorschijn door de nevel; hun randen zijn verzacht en vervaagd, elegant oplosbaar in de atmosfeer. Deze interactie tussen levendige actie en etherisch achtergrond creëert een fascinerend visueel ritme; de toeschouwer kan de anticipatie voelen en een soort fanatieke energie die door de scène pulseren.

De kleurenpalet is overwegend koel, doordrenkt met grijze en blauwe tinten, opgesierd met warme oranje accenten van de trein, geaccentueerd door het rode van het sein. Deze warme tinten stralen tegen de koelere kleuren, waardoor een emotioneel contrast ontstaat dat de optimistische en opwindende aard van de nieuwe technologie van die tijd weerspiegelt. Monet nodigt ons uit om deze drukke wereld binnen te gaan, waardoor we zijn ruwe energie kunnen voelen, terwijl hij ons tegelijkertijd de kans biedt om te genieten van de kunst die hij gebruikte om een vluchtig moment vast te leggen.