Het schilderij ontvouwt zich met een serene dageraad, de lucht is een symfonie van zachtblauw en zachtgeel, die het moment van zonsopgang suggereert. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze diffuus licht dat de scène baadt, waardoor een gevoel van rust ontstaat; het effect is bijna dromerig, waardoor ik het gevoel heb dat ik naar deze magische plek ben getransporteerd. De Canal Grande van Venetië strekt zich uit naar de horizon en de majestueuze architectuur van het Dogenpaleis en de Campanile van San Marco komt tevoorschijn uit de zachte atmosfeer.

De penseelstreken van de kunstenaar, los maar gecontroleerd, vangen de essentie van Venetië, het water dat glinstert met gereflecteerd licht, de gebouwen die baden in een etherische gloed en de boten, silhouetten tegen de ochtendzon. De compositie is goed in evenwicht, waarbij het oog wordt geleid van de voorgrond met de donkere massa van boten, naar de middengrond waar de boten zachtjes over het water glijden, en de achtergrond met de iconische Venetiaanse skyline. Het algehele effect is een adembenemend panorama dat een gevoel van vrede en rust oproept.