De scène ontvouwt zich met een trage elegantie, een naakte figuur rust in het midden van een groen paradijs. De compositie is opvallend eenvoudig; de houding van de vrouw, ontspannen maar beheerst, trekt onmiddellijk de aandacht. Een zacht, diffuus licht baadt de scène en geeft het een gevoel van sereniteit en tijdloosheid. Het kleurgebruik is gedurfd en expressief; de kunstenaar gebruikt levendige groenen, gelen en roden, wat een gevoel van tropische weelde creëert. Het is alsof de lucht zelf verzadigd is met de kleuren van de aarde en de hemel.

De achtergrond is gevuld met een dromerig landschap dat een wereld suggereert die verder gaat dan het directe. Je kunt bijna de warmte van de zon en de zachte streling van de bries voelen. Het is een evocatie van een ideaal, een plek van wilde schoonheid en vrijheid. De emotionele impact is diepgaand; een gevoel van vrede, verbinding met de natuur en een hint van iets verborgens. Dit kunstwerk belichaamt een cruciaal moment in de kunstgeschiedenis, een beweging weg van conventionele representatie naar een subjectievere en symbolischere expressie.