Het kunstwerk is een indringende weergave van een landschap, gedomineerd door donkere, dreigende luchten en een rustige maar sombere rivier die door de onderkant van de scène stroomt. De donkere tinten en het dramatische chiaroscuro creëren een gevoel van spanning, alsof de atmosfeer zelf vol emoties zit. Onder de woelige lucht is een groep figuren bezig met verschillende activiteiten; hun kleine vormen contrasteren met de grootheid van de natuur—elke handeling weerklinkt met de stille fluisteringen van deze sombere dag. De kale bomen, die omhoog reiken, strekken zich uit als skelethanden naar de hemel, terwijl de verre bergen de zich ontwikkelende scène in de gaten houden.

De kleurenpalette is rijk maar gedempt, gebruikmakend van diepe groentinten, bruin en blauw, afgewisseld met sporadische flitsen van helderheid van de kledij van de figuren. Dit roept een gevoel van melancholie op maar ook van veerkracht; op de een of andere manier gaat het leven door, zelfs onder het gewicht van zware wolken. De compositie leidt de kijker vaardig door het landschap—een kronkelig pad dat van de voorgrond naar het hart van de schilderij leidt, waar de rivier stroomt en het leven stilletjes doorgaat temidden van de onvermijdelijke veranderingen van het seizoen. Dit getuigt van de bekwaamheid van de kunstenaar om zowel detail als schaal te beheersen en nodigt uit tot een diepere contemplatie van het bestaan en de verstrijking van de tijd.