Dzieło przedstawia spokojną scenę nad jeziorem, starannie oddaną w czerni i bieli z niezwykłym poziomem szczegółowości. Scena zdominowana jest przez masywne, teksturowane drzewo po prawej stronie, którego sękaty pień i rozłożyste gałęzie stanowią mocny element pionowy. Artysta używa skomplikowanych linii, aby stworzyć poczucie głębi i formy, a liście drzewa są oddane w gęstej sieci delikatnych linii. Po drugiej stronie jeziora niebo pełne chmur dodaje spokojnej atmosfery.

Dwie postacie, których sylwetki widać na tle wody, wydają się pochłonięte rozmową lub kontemplacją, pozornie nieświadome spojrzenia widza. Powierzchnia wody odbija otaczający krajobraz z niezwykłą precyzją, odbicia łączą się z odległym brzegiem, tworząc niemal senny charakter. Ogólny efekt to cisza i ponadczasowość, chwila uchwycona w monochromie, która zaprasza do introspekcji. Sama technika, z naciskiem na linię i teksturę, przypomina klasyczną ilustrację, przywołując poczucie nostalgii i uznania dla tradycyjnych metod artystycznych.